Tofik Dibi is de weg kwijt, op drift. Vandaag schrijft de nog immer ‘strijdbare’ Dibi in de Volkskrant dat de strijd om het lijsttrekkerschap te weinig ging over de idealen van GroenLinks. ‘Het werd Dibi versus Sap in plaats van Dibi en Sap voor GroenLinks’, aldus Tofik Dibi.
Ik dacht dat ik het verkeerd las. Maar herlezend stond er nog precies hetzelfde. Zou ik Denker Dibi, die in hetzelfde stuk schrijft dat hij vanwege zijn ‘idealen’ Kamerlid voor GroenLinks is geworden, dan misschien verkeerd begrijpen?
Het was toch volkomen andersom: Dibi wilde toch zélf een potje Dibi versus Sap, en dat potje het liefst winnen? Als het Dibi en Sap sámen voor GroenLinks was geweest, had Dibi zich toch niet met zoveel heldhaftigheid de strijd om het lijsttrekkersschap aan hoeven gaan? (Een strijd die voor de partij overigens nog niets heeft opgeleverd; GroenLinks staat nog steeds historisch laag in de peilingen.) Dibi had toch gewoon op de achtergrond stekkerdozen bij de Blokker kunnen blijven halen?
Het was Dibi die zelf eens aan de stekker wilde zitten en daarom wat ecologische modder wierp richting Sap. Hij had onder andere gezegd dat Sap geen goede, want een autoritaire leider is. Op zich al niet sterk. Volgens mij zijn veel leiders goede leiders omdat ze over een zekere (natuurlijke) autoriteit beschikken.
Toen DIB-SAP eindigde in 12-84, zei Sap als een echte democraat dat de partijleden zullen beslissen welke plek Dibi zal toekomen op de lijst voor de aankomende Tweede Kamerverkiezingen van 2012.
Maar Dibi, die in zijn opiniestuk nog eens hoog opgeeft van democratie, heeft geen zin om af te wachten wat de partij van hem wil. Opnieuw neemt hij zelf de touwtjes in handen. Eerst wilde hij plaats 1 en nu wil hij plaats 10, de laatste plaats. Als nummer 10 is Dibi – gezien de peilingen, GroenLinks staat momenteel op slechts 6 zetels – niet zeker van een terugkeer in de Tweede Kamer.
De eersten zullen de laatsten zijn, Dibi wil de martelaar van GroenLinks worden.
Laten we hopen dat Sap Dibi tegen zichzelf in bescherming neemt en hem zeer autoritair verplicht tot vervroegd vakantieverlof. Wellicht is Oekraïne of Polen een juiste bestemming voor hem. Onder het genot van een glaasje wodka vraagt Dibi dan aan Van Persie:
‘Zeg Robin, op welk nummer zou jij jezelf zetten?’
Van Persie zal zeggen dat hij geen commentaar geeft. Dibi zal eerst verbijsterd zijn, maar daarna, overgeleverd aan zichzelf, denken:
Zo kan het ook. Geen commentaar.
Leegte vulde Tofik Dibi en Dibi voelde dat het goed was.
CHARGE
(Lees meer opinie over Dibi op Hard/Hoofd magazine.)